راستی چرااین آخوند ها ازمجاهدین درزندان لیبرتی می ترسند! مگردر لیبرتی کاری می توان کرد؟ چرا ازاین مجاهدین لحظه ای آرام ندارد! کسانی که،تحت محاصره هستند. اینها چه تهدیدی برای رژیم اتمی داردند.ازاین نا آرامی آخوند ها می توان به یک ریشه پی برد!که بحث کمیت مجاهدین درزندان لیبرتی نیست بلکه بحث کیفیت ویک اصول و خط مبارزاتی و ایدئولوژیک هست که در 50 سال جنگ و نبرداین درخت آرمانی دردل خاک ریشه دوانده و به شاخه ، برگ، میوه تبدیل شده است ! بدون شک آخوند هاترس و وحشت شان از اصول مجاهدین هست نه از کمیت مجاهدین در هرکجا ! مجاهدینی که دردو دیکتاتوری شیخ و شاه سینه هایشان آماج گلوله ها بودو 4 خرداد ، سی خرداد وسرفصل هارا فتح کردند. بقول سردار شهید موسی خیابانی : سازمان مجاهدین جدا از توده ها نیست درقلب مردم وتوده های خلق زندگی میکند .و به این دلیل است که با 50 سال مبارزه هنوزبه حیات خود ادامه می دهد.حیاتی خونین ولی پر افتخارو بالنده وآینده دار، آینده ای که فقط مال انقلابیون هست ، انقلابیونی که همه چیزشان را فقط برای خلق و توده های مردم و ایرانی شکوفا فدا میکنند، وبه همین دلیل است که نیروهای میرا از صحنه مبارزه مثل کف روی آب محو می شوند وصحنه رزم و نبردرا ترک می کنند،به دام وزارت بدنام آخوند ها لانه می کنند. راستی تلاش بریده مزدوران وزارت اطلاعات ایران برای کشاندن موسسات رسمی عراق دردام جنگ با مجاهدین در لیبرتی چیست؟
 |
| نویسنده و روزنامه نگارعراقی- صافی الیاسری |
اما باید دید که چرا باز این قدرمجاهدین در طی 50 سال مبارزه با تمام سرا شیبی ها، با تمام شکست وپیروزی ها ،با تمام حماسه ها، با تمام قتل عام ها وزندان و زنجیراما مثل کوه استوار، مثل رود روان ، مثل سخره مستحکم در مقابل آتش باری های آخوند ها در خرابه های لیبرتی همچون قناری های خوش آواز سرود همبستگی با جهان را میخوانند؟اینجا ست که باید به یک نقشه مسیری نگاه کرد! بحث اصول و قلب انقلابی و انسانی وایدئولوژیک مجاهدین هست که برای منافع خلق خود را فدا می کند ، و ازدریا ها ی طوفانی گذرمیکند، این قلب اتمی انسانی ،واین قلب انقلابی است که هرگز نتوانسته است مورد آتش باری دشمن قرار بگیرد، گرچه جسم فیزیکی مجاهدین را از بین می برد ولی با هر قلبی که در سینه مجاهد خاموش میشود هزاران قلب از توده مردم با نبض مجاهدین می زند ! و به همین دلیل است که دشمن هرگزنتوانسته است هسته اتم مجاهدین که اصولشان هست ، را مورد تهاجم قرارخود قراربدهد ، از گشتاپوی های جهان بر مجاهدین آتش می بارند تا این قلب ها را از آنها بگیرد اما هرگز نتوانستند و نمی توانند ! مجاهدین درقلب توده های مردم زندگی می کنند ، زمانی که مجاهدین سلاحهایشان را دادند مردم ایران شعار می دادند که (مجاهدین بی سلا ح قلب ما سلاحتان ) و این یک آرمان است که مجاهدین 50 سال دارند آن را بدوش می کشند و هرگز تمام شدنی نیست و نخواهد بود. نه خریدنی یست ،نه تمام شدنی به همین دلیل است که هر بار آماج توطئه ها قرارمی گیرد اما باز این قناری آواز خوان بربام کاکل مردم ایران شروع به نغمه سرایی می کند و گاهی هم مثل خورشید اززیرابرهای تیره وتاردشمنانش بیرون می زند و برروی قلب های خلق قهرمان ایران گرما می دهد ! این است قلب توده ها و انسانیت مجاهدین !همه به چشم دیدیم : قتل عام اشرف با مزدوری مالکی، لیست تروریستی، 17ژوئن ، آتش باری لیبرتی وهزاران توطئه ها که رژیم که باز هم در نیت شوم خود برای لیبرتی دارد اما :انچه که هرگز نمی میرد اصول مجاهدین است. لینک ضمیمه رضا فلاحی - داستان جنگ سرد و سرب داغ دایناسورها واصحاب کهب در لیبرتی
رضا فلاحی
و باز نگاهی کنیم به داخل ایران، به زندان اوین وبه مادران دلسوخته ای که درغم فرزندان خویش شب را به صبح نجواکنان بسربرند، راستی مگر تنها همین مجاهدین فریاد سرکوب شدگان مردم ایران نیستند ؟ا به این لینک توجه کنید به دل نوشته یی از مادر شهیدقیام امیرارشد تاج میر- آری این است آخوند های ضد انسانی و ضد ایرانی که مردم ایران را غمزده و سیاهپوش ودرعزا خانه دل آنها را به کام غم عزیزانشان نشانده است !
درد گویه‌ای برای دلم.بازچه میشود مرا؟
انگار هیچ نمی بینم و هیچ نمی نومیا هرچه می بینم داراست و هرچه می شنوم فریاد.
مادران خسته و رنجور که از بس گریسته اند
چشمهایشان خیس خون است
وای درد شان درد منست.
آنها فریاد می‌کشند و من در سکوت می‌میرم.
اینجا ایران است. تهران. زندان اوین.
و فرزندان وطن در زنجیر..
مادران خسته و رنجور که از بس گریسته اند
چشمهایشان خیس خون است
وای درد شان درد منست.
آنها فریاد می‌کشند و من در سکوت می‌میرم.
اینجا ایران است. تهران. زندان اوین.
و فرزندان وطن در زنجیر..
